早晨，湯姆一覺醒來，迷迷糊糊不知身在何方。他坐起來，揉揉眼，向周圍看了看。很快他想了起來。此時正值涼爽的、灰濛蒙的黎明時分，林子裡一片靜謐，給一種甜蜜的安息與和平的氣氛圍擾着。樹葉兒一動也不動，沒有任何聲音打擾大自然的酣眠。露珠兒還逗留在樹葉和草葉上。一層白色的灰燼蓋在那堆火上，一縷淡淡的煙直飄向天空。而喬和哈克都還睡得正香。
Toen Tom den volgenden ochtend wakker werd, begreep hij eerst niet waar hij was. Hij ging opzitten, wreef zich de oogen en keek in 't rond; toen vatte hij het. De ochtendschemering had haar koelen grauwen sluier uitgespreid en de aangrijpende kalmte en stilte van het woud gaf een heerlijk gevoel van rust en vrede. Geen blad bewoog, geen geluid verstoorde de overdenkingen der groote natuur. Diamanten dauwdroppels schitterden op de bladeren en het gras. Uit het met een laag witte asch bedekte kampvuur steeg een dunne, blauwe rookwolk recht naar boven. Joe en Huck lagen nog te slapen.
這時，林子深處有隻鳥兒叫了起來，另一隻發出應和。隨後又聽見一隻啄木鳥啄樹的聲音。清淡的晨光漸漸發白，各種聲音也隨之稠密起來，大地萬物，一派生機。大自然從沉睡中醒來，精神抖擻地把一片奇景展現在這驚奇的孩子的眼底。一條小青蟲從一片帶露的葉子上爬過來，不時地把大半截身子翹在空中，四處“嗅一嗅”，接着又向前爬——湯姆說它是在打探。這條小蟲自動爬近他身邊時，他像一塊石頭一樣凝然不動，滿心希望它能爬得再近些。那條小蟲一會兒繼續向他爬過來，一會兒又好像改變了主意，打算往別處去。他的希望也隨之一會兒高漲，一會兒低落。後來，小蟲在空中翹起身子，考慮良久，終於爬到湯姆腿上來，在他身上周游，於是他心裡充滿了歡樂——因為這就表示他將要得到一套新打扮——毫無疑問，是一套光彩奪目的海盜制服。這時，不知道從什麼地方來了一大群螞蟻，正忙着搬運東西；其中一隻正用兩條前肢抓住一只有自己身體五倍大的死蜘蛛，奮力往前拖，直拖着它爬上了樹幹。一隻背上有棕色斑點的花大姐趴在一片草葉的葉尖，湯姆俯下身子，對它說：“花大姐，花大姐，快回家，你的家裡着火啦，你的娃娃找媽媽。”於是它就拍着翅兒飛走了，回家去看到底怎麼了——湯姆對此一點也不感到奇怪，因為他早就知道這種小蟲子容易相信火災的事情，頭腦又簡單，被捉弄過不止一次了。不久，又有一隻金龜子飛過來，不屈不撓地在搬一個糞球；湯姆碰了一下這小東西，看它把腿縮進身體裝死。這時很多鳥兒嘰嘰喳喳閙得更歡了。有一隻貓鵲——一種北方的學舌鳥——在湯姆頭頂上的一棵大樹上落下來，模仿着它附近別的鳥兒的叫聲，叫得歡天喜地。隨後又有一隻樫鳥尖叫着疾飛而下，像一團一閃而過的藍色火焰，落到一根小樹枝上，湯姆几乎一伸手就能夠到它。它歪着腦袋，十分好奇地打量着這幾位不速之客；還有一隻灰色的松鼠和一隻狐狸類的大東西匆匆跑來，一會兒坐著觀察這幾個孩子，一會兒又衝他們叫幾聲。這些野生動物也許以前從未見過人類，所以它們根本不知道該不該害怕。此時自然界的萬物全都醒來，充滿了活力。這兒那兒，一道道陽光如長矛一般從茂密的樹葉中直刺下來，幾隻蝴蝶扇着翅膀，在翩翩起舞。
Daar deed ver achter in de bosschen een vogel zijne roepstem hooren, die dadelijk door anderen beantwoord werd, en te gelijk vernam men het gehamer van den boomspecht. Langzamerhand ging de grijze morgendamp in een witten nevel over en werd het minder koud. Van lieverlede vermenigvuldigden zich ook de geluiden en openbaarde zich het leven. De wonderbare natuur schudde den slaap af en ontplooide zich voor de oogen van den peinzenden knaap. Een klein, groen wormpje kroop over een bedauwd blad, hief bij wijlen twee derden van zijn lichaam op, snuffelde in alle hoekjes en gaatjes en ging toen weder voort. Volgens Tom was dat wormpje bezig opmetingen te doen. Toen het eindelijk uit eigen beweging naar hem toe kwam, bleef de knaap doodstil zitten en al naarmate het beestje hem naderde of een anderen weg scheen te willen nemen, klom of daalde zijn hoop. Eindelijk bleef het gedurende eenige voor den knaap angstige oogenblikken, het kopje onbeweeglijk opwaarts gericht houden en zette zich ten slotte op Toms been neder, over het lichaam van den knaap een reis te maken. Dat deed hem het hart van vreugde opspringen, want het beduidde, dat hij een nieuw pak zou krijgen,--zonder eenigen twijfel een zeerooversuniform.
Daarop verscheen er zonder dat men zeggen kon van waar, een optocht van mieren, die haar dagtaak aanvingen. Een van haar sleepte moedig een doode spin, vijfmaal grooter dan zij zelve, tusschen hare pooten voort en zette die op een boomstam. Een bruin gespikkeld Onze-Lieven-Heersbeestje beklom de duizelingwekkende hoogte van een grasscheut en Tom boog zich over het diertje been en zeide:
"Lieven-Heershaantje, Lieven-Heershaantje, vlucht heen, vlucht heen; Uw huis staat in brand, uwe kinderen zijn alleen."
En het diertje sloeg de vleugeltjes uit en vloog weg om te zien of de knaap waarheid sprak, waarover deze zich in 't minst niet verbaasde. Immers hij wist vanouds, dat dit insect lichtgeloovig was op 't punt van brand en hij had menigmaal de onnoozelheid van 't beestje verschalkt. Toen kwam er een steenmot, die traag zijn rond lichaam medesleepte en Tom raakte het diertje aan om het met opgetrokken pooten te zien ineenrollen en te doen alsof het dood was.
De vogels waren intusschen druk aan het zingen en kweelen gegaan. Een spotvogel zette zich op een boom boven Toms hoofd neder en bootste, dol van pret, met trillende stem, de geluiden na der andere vogels. Toen streek een schrille meerkol, als een blauwe vlam, naar omlaag en ging op een tak zitten, bijkans binnen het bereik van den knaap. Hij hield zijn kopje op zijde en keek de vreemdelingen verbaasd en nieuwsgierig aan. Een grijze eekhoorn en een groote vos sprongen om hem heen en gingen af en toe opzitten, on hem te bekijken en op hun manier tegen hem te praten. Deze bewoners der wildernis toch hadden blijkbaar nooit te voren een menschelijk wezen gezien en wisten nauwelijks of zij er bang voor moesten zijn of niet. De geheele natuur was klaar wakker en in beweging; lange zonnestralen schoten door het dichte loover en enkele kapellen verschenen fladderend op het tooneel.
湯姆弄醒了另外兩個強盜，他們大叫一聲，嘻嘻哈哈地跑開了；兩分鐘以後，他們就脫得赤條條的，跳進白沙灘上那片清澈透底的水裡互相追逐，滾抱嬉戲。寬闊的河流對面，遠遠的地方，就是那個村莊，而他們並不想念。可能是一陣湍流也可能是一股上漲的潮水，沖走了他們的小木筏。他們卻為此感到慶幸。因為沒有了木筏，就像是燒燬了他們與文明世界間的橋樑，斬斷了他們回返的念頭。
Tom schudde de andere zeeroovers wakker; juichend sprongen zij op en binnen een paar minuten hadden de drie knapen hunne kleeren uitgegooid en speelden zij "krijgertje" en "haasjeover" in het ondiepe, heldere water bij de witte zandbank. Zij dachten niet meer aan het stadje, dat daar achter de majestueuze watervlakte lag te slapen. Een wisselzieke vloed of eene lichte wassing der rivier had hun vlot medegenomen, doch dit maakte hen niet bezorgd. Integendeel zij verheugden zich er over, want het was hun alsof daarmede de band die hen nog aan de beschaafde wereld hechtte, voorgoed was verbroken.
他們回到露營地時，神采奕奕，興緻勃勃，卻也饑腸轆轆；不久他們把那篝火又撥旺了。哈克在附近發現了一眼清泉，孩子們就用闊大的橡樹葉和胡桃樹葉做成杯子，他們覺得這泉水有股子森林的清香，完全可以取代咖啡。喬正在切鹹肉片做早餐，湯姆和哈克讓他稍候片刻；他們來到河邊，相中了一個僻靜之處，垂下魚鈎，不長時間就有了收穫。還沒到讓喬等得不耐煩的時候，他們就拿回來幾條漂亮的石首魚，一對鱸魚和一條小鯰魚——這些魚足夠一大家人飽餐一頓。他們把魚和鹹肉放到一塊煮，結果讓人驚訝的是：魚的味道竟然這麼鮮美。他們不知道淡水魚越趁活燒吃，味道越鮮美；另外，他們也沒有想到露天睡覺、戶外運動、洗澡以及饑餓會使食慾大增。他們並不明白饑者口中盡佳餚的道理。
Toen keerden zij verfrischt, vroolijk en verrukt naar hun kamp terug en weldra spreidde het opgerakelde vuur lustig zijne vlammen in 't rond. Huck ontdekte in de buurt een bron van helder, koud water en de jongens vervaardigde kopjes uit groote eiken en walnoten bladeren en maakten de opmerking dat water, gedronken in zulk een woest oord en onder zulke romantische omstandigheden, een uitmuntend surrogaat voor koffie is. Toen Joe het mes in de zijde spek wilde zetten, om reepjes voor het ontbijt te snijden, werd hij door de andere verzocht daarmede eenige minuten te wachten, daar zij een veelbelovend plekje in de rivier ontdekt hadden om te visschen. Bijna onmiddellijk daarop, eer Joe nog ongeduldig kon worden, kwamen zij terug met een stuk of wat mooie forellen en een paar baarsjes, voorraad genoeg, meende ze, voor een geheel huisgezin. De visch werd dadelijk met spekvet gebakken, en nooit scheen ze zoo lekker te hebben gesmaakt. Zij wisten niet dat zoetwatervisch altijd 't best smaakt, wanneer zij, dadelijk nadat zij is gevangen, gekookt of gebakken wordt, en dat slapen in de open lucht, baden en ferme honger de beste saus bij den maaltijd is.
吃罷早飯，他們就往樹蔭底下隨便一倒，哈克抽了一袋煙；然後大家往樹林裡去，去探險。他們信步走去，一路跨朽木，涉雜林，穿過高大的樹木林，這些大樹披垂着一根根葡萄藤，好像王冠上垂下來的流蘇。他們時不時地遇到一些幽僻的地方，地面長滿青草，綻放著鮮花，宛如塊塊鑲着寶石的綠色地毯。
Na het ontbijt zochten zij een schaduwrijk plekje op, waar zij zich nederlegden, terwijl Huck zijn pijpje rookte, en toen de vermoeidheid geweken was, gingen zij het bosch in, op een verkenningstocht. Zij wandelden vroolijk voort over stukken vermolmd hout, door dichte kreupelbosschen en onder reusachtige woudkoningen van wier kruin tot op den grond, sierlijke kransen van wilde-wijngaardloof afhingen; terwijl zij nu en dan verrast werden door allerliefste open plekjes bedekt met een grastapijt en met schitterende bloemen bezaaid.
他們看到了很多令人欣喜的東西，不過並沒有什麼稀奇古怪的玩意兒。他們發現這個島大約有三英里長，四分之一英里寬，離河岸最近的地方只有一條狹窄的水道相隔，不足二百碼寬。他們差不多每個鐘頭就游上一次泳，所以等他們回到宿營地時，已過去了半個下午。他們餓壞了，顧不得停下來捉魚來吃，對著冷火腿，就是一番狼吞虎嚥，吃罷就躺到蔭涼下說話。說著說著就斷斷續續了，終於他們止住了話頭。周遭的寂靜、森林中的肅穆以及孤獨感，慢慢地對這幾個孩子的情緒發生了作用。他們開始沉思默想。一種莫名的渴望漸漸爬上他們心頭——那是越來越強烈的思鄉情緒。連赤手大盜費恩都在緬懷他從前睡覺的台階和那些大空桶。但是他們對這種軟弱感到害臊，沒有一個人有勇氣把心事公諸于眾。
Zij vonden eene menigte zaken, die hen in verrukking brachten, doch niets dat hen bepaald verbaasde. Om het uur namen zij een zwembad en tegen het midden van den dag keerden zij weder naar het kamp terug. Zij waren te hongerig om zich den tijd tot visschen te gunnen, doch niet te hongerig om zich met een maal van koude ham te vergenoegen en vlijden zich daarna op een schaduwrijke plaats neder on wat te babbelen. Hun praatlust begon echter alras te kwijnen en verdween weldra geheel. De plechtige stilte van het woud en de doodelijke eenzaamheid gingen haar invloed op hen uitoefenen. Zij raakten aan 't mijmeren. Een onbestemde lusteloosheid overviel hen, die gaandeweg een bepaalden vorm aannam, namelijk het pijnigend heimwee. Zelf Finn met de Roode Hand droomde van zijne stoepen en leege vaten. Doch zij schaamden zich over hunne kinderachtigheid, en niemand had den moed zijne gedachten uit te spreken.
有一段時間，幾個孩子隱隱約約地聽到遠處有一種奇怪的聲響，就像你不特別留神時聽到的鐘擺的滴嗒滴嗒聲。但後來這種神秘的聲響越來越大，他們不得不弄清楚。孩子們愣了一下，互相對望一眼，接着像在側耳細聽。過了好久沒有聲音，只有死一般的寂靜；後來，一陣沉悶的隆隆響聲從遠處滾蕩而來。
Reeds gedurig hadden zij gemeend in de verte een vreemdsoortig geluid te hooren, iets als het verwijderd tikken van een klok. Maar nu werd dat geluid sterker en trok het bepaald de aandacht. De jongens voelden zich niet op hun gemak, keken elkaar aan en gingen zitten luisteren. Eerst hoorden ze niets meer en daarna een dof gerommel als van naderenden donder.
“什麼聲音！”喬小聲驚呼。
"Wat is dat?" riep Joe angstig uit.
“我也不清楚。”湯姆低聲說。
"Ja, wat zou dat kunnen wezen!" fluisterde Tom.
“那不是雷聲，”哈克貝利說，聲音裡帶有驚恐，“因為雷聲——”
"'t Is geen donder," zeide Huckleberry, op allesbehalve gerusten toon, "want donder...."
“你們聽！”湯姆說，“聽著——別吭聲。”
"Stil," zeide Tom "luister en spreek geen woord."
他們等了彷彿好多年似的，這時劃破寂空才又傳來一陣沉悶的隆隆響聲。
Zij wachtten eenige oogenblikken, die een eeuw schenen en toen werd de plechtige stilte weder door het doffe gerommel verstoord.
“走，去看看。”
"Laat ons hoogte gaan nemen!"
他們一下子跳起來，趕忙朝鎮子方向的岸邊跑去。他們撥開河邊的灌木叢，偷眼往水面觀瞧。那只擺渡用的小蒸汽船在鎮子下游大約一英里的地方，順流而下。寬大的甲板上像是站滿了人。另外有好多小船在渡船附近划動，漂來漂去，可孩子們卻吃不準船上的人在幹什麼。後來，渡船邊突地冒出來一大股白煙，它似閒雲一般瀰散升騰開來。與此同時，那種沉悶的聲音又灌進他們的耳鼓。
Zij sprongen op, ijlden naar den oever, kropen onder het kreupelhout door en staarden over de breede watervlakte. Daar zagen zij de kleine stoomveerboot, zoo wat een uur van de stad op en neder varen. Het dek scheen zwart van menschen. Een aantal schuitjes en roeibootjes dreven om en bij de veerboot, doch de knapen konden niet zien wat de mannen, die er in zaten, uitvoerden. Plotseling rees een wolk van witten rook uit de boot op, voorafgegaan door een harden knal en daarop liet zich het doffe gerommel weder hooren.
“我知道了！”湯姆喊着，“有人淹死了！”
"Ik weet het!" riep Tom uit, "er is iemand verdronken!"
“是這麼回事！”哈克說，“去年夏天，比爾·特納掉到水裡時，他們也就這樣子的；他們向水面上打炮，這能讓落水的人浮到水面上來。對，他們還用大塊麵包，灌上水銀，放在水面上浮着。無論什麼地方有人落人，麵包就會徑直漂過去，停在出事的地方。”
"Daar heb je het," zeide Huck; "dat hebben ze van den zomer ook gedaan, toen Bill Tanner verdronken is. Toen schoten zij ook een kanon op het water af, omdat dan het lijk gewoonlijk komt bovendrijven. Ja, en soms nemen zij brooden en doen daar kwikzilver in en laten ze dan drijven, en die brooden dobberen naar den persoon die verdronken is toe en houden daar stil."
“對，我也聽人講過這事，”喬說，“不知道是什麼使麵包那麼靈。”
"Daar heb ik ook wel van gehoord," zeide Joe, "maar ik zou wel eens willen weten, hoe het brood dan blijft stilstaan."
“哦，大概不是麵包自身有那麼靈，”湯姆說，“我估計多半是人們事先對它念了咒語。”
"O," zeide Tom, "dat ligt niet zoozeer aan het brood, als wel aan de woorden, die er bij gesproken worden, eer zij het te water laten."
“他們可不念什麼咒語呀，”哈克說，“我親眼所見，他們不唸咒語。”
"Maar zij zeggen er niets bij," zeide Huck. "Ik zelf ben er bij geweest, toen zij het deden, en zij spraken geen woord."
“唉，那就怪了，”湯姆說，“不過也許他們只是在心裡默念。他們肯定唸咒，這是明擺着的。”
"Wel, dat is grappig," zeide Tom. "Maar het is toch zeker, dat zij er iets bij denken. Dat spreekt vanzelf, dat weet iedereen."
另外，兩個孩子認為麵包無知無覺，如果沒有人給它唸咒語，它去幹這麼重大的事情，決不會幹得那麼出色。所以他們同意湯姆說的有道理。
De andere jongens stemden toe, dat voor die bewering van Tom veel te zeggen was, omdat een redelooze klomp brood, die niet in tooverformulieren onderricht was, niet verwacht kon worden, als een met rede begaafd wezen te handelen, wanneer hij zulk een ernstig werk te verrichten had.
“哎呀，現在要是我也在現場就好了。”喬說。
"Sapperloot, ik wou dat ik er bij was," zeide Joe.
“我也這麼想，”哈克說。“我情願拿很多東西來換，讓人家告訴我是誰被淹死了。”
"Ik ook," zeide Huck; "en ik zou goud geven, als ik wist wie het is."
幾個孩子仍在那兒聽著，看著。突然一個念頭在湯姆腦海裡一閃，他恍然大悟地喊道：
De knapen bleven luisteren en de boot bespieden. Op eens kreeg Tom eene ingeving en riep uit:
“夥伴們，我曉得是誰淹死了——就是咱們呀！”
"Jongens, ik weet al wie er verdronken is! Wij zijn het."
他們立刻覺得自己宛然成了英雄。這可是個可喜可賀的勝利。由此可見還有人惦記他們，有人哀悼他們，有人為他們傷心斷腸，有人為他們痛哭流涕。那些人一想到自己曾經對這幾個失蹤的苦孩子怎麼怎麼不好，良心上就會受到譴責，就會愧疚不已，可是悔之晚矣。頂頂重要的是，全鎮子的男女老少一定都在談論這幾個淹死的人，而別的孩子見他們如此聲名顯赫，既羡慕又忌妒。這真不賴。一句話，海盜當得值！
In een oogenblik waren zij helden geworden. Zij hadden een schitterende zege behaald, want zij werden gemist en betreurd. Harten waren om hunnentwil gebroken, tranen over hen geschreid, gewetens aan het knagen gebracht en verdriet en berouw gevoeld. En wat nog het heerlijkste was van alles, zij waren het onderwerp van gesprek van de gansche stad en werden dientengevolge door al de jongens benijd. Dit was verrukkelijk. Nu was het toch wel de moeite waard om zeeroover te worden.
天色向晚，渡船又回到鎮口擺渡去了，其餘的小船也不見了。海盜們也回到了宿營地。他們想到自己新得的榮耀，想到給鎮裡人惹的響噹當的麻煩，感到心滿意足高興極了。他們捉了魚，做了晚飯吃罷後，就猜想起鎮裡人會怎麼想他們，會怎麼說；想象着人們為他們心急火燎的情形，心裡十分滿意——當然這是他們自己的感覺。可是，當茫茫夜色罩住大地，他們就漸漸停止了談話，坐在那裡，望着火堆，心不在焉。這會兒，興奮勁兒過去了，湯姆和喬不由自主地想起了家裡的某些人對這樣過火的玩笑決不會像他們那樣覺得開心。一陣恐懼襲上心頭。他們不安起來，心情沉重，情不自禁地嘆了一兩口氣。後來喬膽怯地抹着彎兒試探另外兩個海盜的意思，想知道他們對回到文明世界去抱什麼態度——不過不是馬上就回去，只是——
Tegen licht en donker voer de veerboot naar hare gewone ankerplaats terug en verdwenen de schuitjes. De zeeroovers keerden weder naar hun kamp en jubelden van vreugde over hunne fonkelnieuwe grootheid en de onrust, die zij hadden doen ontstaan. Er werd weder visch gevangen en gebakken, en toen deze verorberd was, ging men zich in gissingen verdiepen, omtrent de geruchten, die er te St. Petersburg over hen zouden verspreid worden; en de schilderijen, die zij over den algemeenen rouw ophingen, gaven van hun standpunt gezien, reden tot tevredenheid. Doch naarmate de schaduwen van den nacht hen bedekten, werden de knapen stiller en zij eindigden met in het vuur te staren, terwijl hunne gedachten blijkbaar elders verwijlden. De opgewondenheid was voorbij en Tom en Joe konden het denkbeeld niet verzetten, dat er te huis personen waren, die niet zooveel plezier in deze grap hadden als zij. Zij begonnen zich angstig te maken en ongelukkig te gevoelen en onverhoeds ontsnapte hun een paar malen een zware zucht. Eindelijk waagde Joe het, beschroomd te vragen, wat de anderen er van zouden denken, als zij weder tot de beschaving terugkeerden,--nu niet--maar...
湯姆奚落了他一番，給他兜頭潑了瓢冷水。尚未加盟的哈克現在站在了湯姆一邊。於是那個動搖分子馬上為自己“辯護”，極力開脫自己，不想被膽小、想家的毛病損害了自家形象。叛亂總算暫時平定了下來。
Tom beantwoordde die vraag met een spotlach en Huck, die hoogst vrijheidlievend was, hield zich bij Tom en de weifelaar palmde dadelijk in, zeggende, dat hij er niets van gemeend had en dat men volstrekt niet moest denken, dat hij naar huis verlangde. Het oproer was alzoo voor het oogenblik gedempt.
夜色漸深，哈克打起盹來，不久便鼾聲大作。喬也跟着進入了夢鄉。湯姆用胳膊肘支着頭，定睛看著他倆，很長時間，一動不動。最後，他雙膝撐地小翼翼地站起來，在草地裡和篝火的閃亮處搜尋。他撿起幾塊半圓形的梧桐樹的白色薄皮，仔細看了看，最後選中兩塊中意的。然後他就在火堆旁跪下，用他那塊紅硯石在樹皮上吃力地寫了幾個字；他把一塊捲起來，放到上衣口袋裏，另一塊放在喬的帽子裡，他把帽子挪遠了一點後又在裡面放了些被小學生視為無價之寶的東西——一截粉筆；一個橡皮球；三個釣魚鈎和一塊叫做“純水晶球”的石頭。然後他就踮着腳尖，非常謹慎地從樹林中溜出去，直到後來他認為別人已經聽不見他的腳步，就立刻飛腳向沙灘那邊直跑過去。
Bij het vallen van den avond begon Huck te dommelen en was kort daarna aan 't snorken. Joe volgde zijn voorbeeld. Tom bleef onbeweeglijk op zijne armen liggen en staarde hem eenige oogenblikken strak aan. Eindelijk stond hij voorzichtig op en ging bij den weerschijn van het flikkerend kampvuur aan het zoeken in het gras. Hij raapte eenige stukjes van den witten bast van een vijgeboom op en koos er twee, die hem naar den zin schenen te zijn. Toen knielde hij bij het vuur neder en schreef met moeite, met een stukje roodkrijt, iets op elk van die beide. Daarna rolde hij er een op, stak dat in den zak van zijn buis en legde het andere in den hoed van Joe, dien hij vlak bij den eigenaar neerzette. Verder vulde hij den hoed met eenige schooljongensschatten van schier onmetelijke waarde, als een stuk wit krijt, een gomlastieken bal, drie vischhaken en een zoogenaamden "echten glazen knikker." Vervolgens sloop hij behoedzaam op de teenen tusschen de boomen weg, totdat hij buiten het gehoor was en liep toen zoo gauw als zijne beenen hem dragen konden, in de richting van de zandbank voort.