早晨，汤姆一觉醒来，迷迷糊糊不知身在何方。他坐起来，揉揉眼，向周围看了看。很快他想了起来。此时正值凉爽的、灰蒙蒙的黎明时分，林子里一片静谧，给一种甜蜜的安息与和平的气氛围扰着。树叶儿一动也不动，没有任何声音打扰大自然的酣眠。露珠儿还逗留在树叶和草叶上。一层白色的灰烬盖在那堆火上，一缕淡淡的烟直飘向天空。而乔和哈克都还睡得正香。
Toen Tom den volgenden ochtend wakker werd, begreep hij eerst niet waar hij was. Hij ging opzitten, wreef zich de oogen en keek in 't rond; toen vatte hij het. De ochtendschemering had haar koelen grauwen sluier uitgespreid en de aangrijpende kalmte en stilte van het woud gaf een heerlijk gevoel van rust en vrede. Geen blad bewoog, geen geluid verstoorde de overdenkingen der groote natuur. Diamanten dauwdroppels schitterden op de bladeren en het gras. Uit het met een laag witte asch bedekte kampvuur steeg een dunne, blauwe rookwolk recht naar boven. Joe en Huck lagen nog te slapen.
这时，林子深处有只鸟儿叫了起来，另一只发出应和。随后又听见一只啄木鸟啄树的声音。清淡的晨光渐渐发白，各种声音也随之稠密起来，大地万物，一派生机。大自然从沉睡中醒来，精神抖擞地把一片奇景展现在这惊奇的孩子的眼底。一条小青虫从一片带露的叶子上爬过来，不时地把大半截身子翘在空中，四处“嗅一嗅”，接着又向前爬——汤姆说它是在打探。这条小虫自动爬近他身边时，他像一块石头一样凝然不动，满心希望它能爬得再近些。那条小虫一会儿继续向他爬过来，一会儿又好像改变了主意，打算往别处去。他的希望也随之一会儿高涨，一会儿低落。后来，小虫在空中翘起身子，考虑良久，终于爬到汤姆腿上来，在他身上周游，于是他心里充满了欢乐——因为这就表示他将要得到一套新打扮——毫无疑问，是一套光彩夺目的海盗制服。这时，不知道从什么地方来了一大群蚂蚁，正忙着搬运东西；其中一只正用两条前肢抓住一只有自己身体五倍大的死蜘蛛，奋力往前拖，直拖着它爬上了树干。一只背上有棕色斑点的花大姐趴在一片草叶的叶尖，汤姆俯下身子，对它说：“花大姐，花大姐，快回家，你的家里着火啦，你的娃娃找妈妈。”于是它就拍着翅儿飞走了，回家去看到底怎么了——汤姆对此一点也不感到奇怪，因为他早就知道这种小虫子容易相信火灾的事情，头脑又简单，被捉弄过不止一次了。不久，又有一只金龟子飞过来，不屈不挠地在搬一个粪球；汤姆碰了一下这小东西，看它把腿缩进身体装死。这时很多鸟儿叽叽喳喳闹得更欢了。有一只猫鹊——一种北方的学舌鸟——在汤姆头顶上的一棵大树上落下来，模仿着它附近别的鸟儿的叫声，叫得欢天喜地。随后又有一只樫鸟尖叫着疾飞而下，像一团一闪而过的蓝色火焰，落到一根小树枝上，汤姆几乎一伸手就能够到它。它歪着脑袋，十分好奇地打量着这几位不速之客；还有一只灰色的松鼠和一只狐狸类的大东西匆匆跑来，一会儿坐着观察这几个孩子，一会儿又冲他们叫几声。这些野生动物也许以前从未见过人类，所以它们根本不知道该不该害怕。此时自然界的万物全都醒来，充满了活力。这儿那儿，一道道阳光如长矛一般从茂密的树叶中直刺下来，几只蝴蝶扇着翅膀，在翩翩起舞。
Daar deed ver achter in de bosschen een vogel zijne roepstem hooren, die dadelijk door anderen beantwoord werd, en te gelijk vernam men het gehamer van den boomspecht. Langzamerhand ging de grijze morgendamp in een witten nevel over en werd het minder koud. Van lieverlede vermenigvuldigden zich ook de geluiden en openbaarde zich het leven. De wonderbare natuur schudde den slaap af en ontplooide zich voor de oogen van den peinzenden knaap. Een klein, groen wormpje kroop over een bedauwd blad, hief bij wijlen twee derden van zijn lichaam op, snuffelde in alle hoekjes en gaatjes en ging toen weder voort. Volgens Tom was dat wormpje bezig opmetingen te doen. Toen het eindelijk uit eigen beweging naar hem toe kwam, bleef de knaap doodstil zitten en al naarmate het beestje hem naderde of een anderen weg scheen te willen nemen, klom of daalde zijn hoop. Eindelijk bleef het gedurende eenige voor den knaap angstige oogenblikken, het kopje onbeweeglijk opwaarts gericht houden en zette zich ten slotte op Toms been neder, over het lichaam van den knaap een reis te maken. Dat deed hem het hart van vreugde opspringen, want het beduidde, dat hij een nieuw pak zou krijgen,--zonder eenigen twijfel een zeerooversuniform.
Daarop verscheen er zonder dat men zeggen kon van waar, een optocht van mieren, die haar dagtaak aanvingen. Een van haar sleepte moedig een doode spin, vijfmaal grooter dan zij zelve, tusschen hare pooten voort en zette die op een boomstam. Een bruin gespikkeld Onze-Lieven-Heersbeestje beklom de duizelingwekkende hoogte van een grasscheut en Tom boog zich over het diertje been en zeide:
"Lieven-Heershaantje, Lieven-Heershaantje, vlucht heen, vlucht heen; Uw huis staat in brand, uwe kinderen zijn alleen."
En het diertje sloeg de vleugeltjes uit en vloog weg om te zien of de knaap waarheid sprak, waarover deze zich in 't minst niet verbaasde. Immers hij wist vanouds, dat dit insect lichtgeloovig was op 't punt van brand en hij had menigmaal de onnoozelheid van 't beestje verschalkt. Toen kwam er een steenmot, die traag zijn rond lichaam medesleepte en Tom raakte het diertje aan om het met opgetrokken pooten te zien ineenrollen en te doen alsof het dood was.
De vogels waren intusschen druk aan het zingen en kweelen gegaan. Een spotvogel zette zich op een boom boven Toms hoofd neder en bootste, dol van pret, met trillende stem, de geluiden na der andere vogels. Toen streek een schrille meerkol, als een blauwe vlam, naar omlaag en ging op een tak zitten, bijkans binnen het bereik van den knaap. Hij hield zijn kopje op zijde en keek de vreemdelingen verbaasd en nieuwsgierig aan. Een grijze eekhoorn en een groote vos sprongen om hem heen en gingen af en toe opzitten, on hem te bekijken en op hun manier tegen hem te praten. Deze bewoners der wildernis toch hadden blijkbaar nooit te voren een menschelijk wezen gezien en wisten nauwelijks of zij er bang voor moesten zijn of niet. De geheele natuur was klaar wakker en in beweging; lange zonnestralen schoten door het dichte loover en enkele kapellen verschenen fladderend op het tooneel.
汤姆弄醒了另外两个强盗，他们大叫一声，嘻嘻哈哈地跑开了；两分钟以后，他们就脱得赤条条的，跳进白沙滩上那片清澈透底的水里互相追逐，滚抱嬉戏。宽阔的河流对面，远远的地方，就是那个村庄，而他们并不想念。可能是一阵湍流也可能是一股上涨的潮水，冲走了他们的小木筏。他们却为此感到庆幸。因为没有了木筏，就像是烧毁了他们与文明世界间的桥梁，斩断了他们回返的念头。
Tom schudde de andere zeeroovers wakker; juichend sprongen zij op en binnen een paar minuten hadden de drie knapen hunne kleeren uitgegooid en speelden zij "krijgertje" en "haasjeover" in het ondiepe, heldere water bij de witte zandbank. Zij dachten niet meer aan het stadje, dat daar achter de majestueuze watervlakte lag te slapen. Een wisselzieke vloed of eene lichte wassing der rivier had hun vlot medegenomen, doch dit maakte hen niet bezorgd. Integendeel zij verheugden zich er over, want het was hun alsof daarmede de band die hen nog aan de beschaafde wereld hechtte, voorgoed was verbroken.
他们回到露营地时，神采奕奕，兴致勃勃，却也饥肠辘辘；不久他们把那篝火又拨旺了。哈克在附近发现了一眼清泉，孩子们就用阔大的橡树叶和胡桃树叶做成杯子，他们觉得这泉水有股子森林的清香，完全可以取代咖啡。乔正在切咸肉片做早餐，汤姆和哈克让他稍候片刻；他们来到河边，相中了一个僻静之处，垂下鱼钩，不长时间就有了收获。还没到让乔等得不耐烦的时候，他们就拿回来几条漂亮的石首鱼，一对鲈鱼和一条小鲶鱼——这些鱼足够一大家人饱餐一顿。他们把鱼和咸肉放到一块煮，结果让人惊讶的是：鱼的味道竟然这么鲜美。他们不知道淡水鱼越趁活烧吃，味道越鲜美；另外，他们也没有想到露天睡觉、户外运动、洗澡以及饥饿会使食欲大增。他们并不明白饥者口中尽佳肴的道理。
Toen keerden zij verfrischt, vroolijk en verrukt naar hun kamp terug en weldra spreidde het opgerakelde vuur lustig zijne vlammen in 't rond. Huck ontdekte in de buurt een bron van helder, koud water en de jongens vervaardigde kopjes uit groote eiken en walnoten bladeren en maakten de opmerking dat water, gedronken in zulk een woest oord en onder zulke romantische omstandigheden, een uitmuntend surrogaat voor koffie is. Toen Joe het mes in de zijde spek wilde zetten, om reepjes voor het ontbijt te snijden, werd hij door de andere verzocht daarmede eenige minuten te wachten, daar zij een veelbelovend plekje in de rivier ontdekt hadden om te visschen. Bijna onmiddellijk daarop, eer Joe nog ongeduldig kon worden, kwamen zij terug met een stuk of wat mooie forellen en een paar baarsjes, voorraad genoeg, meende ze, voor een geheel huisgezin. De visch werd dadelijk met spekvet gebakken, en nooit scheen ze zoo lekker te hebben gesmaakt. Zij wisten niet dat zoetwatervisch altijd 't best smaakt, wanneer zij, dadelijk nadat zij is gevangen, gekookt of gebakken wordt, en dat slapen in de open lucht, baden en ferme honger de beste saus bij den maaltijd is.
吃罢早饭，他们就往树荫底下随便一倒，哈克抽了一袋烟；然后大家往树林里去，去探险。他们信步走去，一路跨朽木，涉杂林，穿过高大的树木林，这些大树披垂着一根根葡萄藤，好像王冠上垂下来的流苏。他们时不时地遇到一些幽僻的地方，地面长满青草，绽放着鲜花，宛如块块镶着宝石的绿色地毯。
Na het ontbijt zochten zij een schaduwrijk plekje op, waar zij zich nederlegden, terwijl Huck zijn pijpje rookte, en toen de vermoeidheid geweken was, gingen zij het bosch in, op een verkenningstocht. Zij wandelden vroolijk voort over stukken vermolmd hout, door dichte kreupelbosschen en onder reusachtige woudkoningen van wier kruin tot op den grond, sierlijke kransen van wilde-wijngaardloof afhingen; terwijl zij nu en dan verrast werden door allerliefste open plekjes bedekt met een grastapijt en met schitterende bloemen bezaaid.
他们看到了很多令人欣喜的东西，不过并没有什么稀奇古怪的玩意儿。他们发现这个岛大约有三英里长，四分之一英里宽，离河岸最近的地方只有一条狭窄的水道相隔，不足二百码宽。他们差不多每个钟头就游上一次泳，所以等他们回到宿营地时，已过去了半个下午。他们饿坏了，顾不得停下来捉鱼来吃，对着冷火腿，就是一番狼吞虎咽，吃罢就躺到荫凉下说话。说着说着就断断续续了，终于他们止住了话头。周遭的寂静、森林中的肃穆以及孤独感，慢慢地对这几个孩子的情绪发生了作用。他们开始沉思默想。一种莫名的渴望渐渐爬上他们心头——那是越来越强烈的思乡情绪。连赤手大盗费恩都在缅怀他从前睡觉的台阶和那些大空桶。但是他们对这种软弱感到害臊，没有一个人有勇气把心事公诸于众。
Zij vonden eene menigte zaken, die hen in verrukking brachten, doch niets dat hen bepaald verbaasde. Om het uur namen zij een zwembad en tegen het midden van den dag keerden zij weder naar het kamp terug. Zij waren te hongerig om zich den tijd tot visschen te gunnen, doch niet te hongerig om zich met een maal van koude ham te vergenoegen en vlijden zich daarna op een schaduwrijke plaats neder on wat te babbelen. Hun praatlust begon echter alras te kwijnen en verdween weldra geheel. De plechtige stilte van het woud en de doodelijke eenzaamheid gingen haar invloed op hen uitoefenen. Zij raakten aan 't mijmeren. Een onbestemde lusteloosheid overviel hen, die gaandeweg een bepaalden vorm aannam, namelijk het pijnigend heimwee. Zelf Finn met de Roode Hand droomde van zijne stoepen en leege vaten. Doch zij schaamden zich over hunne kinderachtigheid, en niemand had den moed zijne gedachten uit te spreken.
有一段时间，几个孩子隐隐约约地听到远处有一种奇怪的声响，就像你不特别留神时听到的钟摆的滴嗒滴嗒声。但后来这种神秘的声响越来越大，他们不得不弄清楚。孩子们愣了一下，互相对望一眼，接着像在侧耳细听。过了好久没有声音，只有死一般的寂静；后来，一阵沉闷的隆隆响声从远处滚荡而来。
Reeds gedurig hadden zij gemeend in de verte een vreemdsoortig geluid te hooren, iets als het verwijderd tikken van een klok. Maar nu werd dat geluid sterker en trok het bepaald de aandacht. De jongens voelden zich niet op hun gemak, keken elkaar aan en gingen zitten luisteren. Eerst hoorden ze niets meer en daarna een dof gerommel als van naderenden donder.
“什么声音！”乔小声惊呼。
"Wat is dat?" riep Joe angstig uit.
“我也不清楚。”汤姆低声说。
"Ja, wat zou dat kunnen wezen!" fluisterde Tom.
“那不是雷声，”哈克贝利说，声音里带有惊恐，“因为雷声——”
"'t Is geen donder," zeide Huckleberry, op allesbehalve gerusten toon, "want donder...."
“你们听！”汤姆说，“听着——别吭声。”
"Stil," zeide Tom "luister en spreek geen woord."
他们等了仿佛好多年似的，这时划破寂空才又传来一阵沉闷的隆隆响声。
Zij wachtten eenige oogenblikken, die een eeuw schenen en toen werd de plechtige stilte weder door het doffe gerommel verstoord.
“走，去看看。”
"Laat ons hoogte gaan nemen!"
他们一下子跳起来，赶忙朝镇子方向的岸边跑去。他们拨开河边的灌木丛，偷眼往水面观瞧。那只摆渡用的小蒸汽船在镇子下游大约一英里的地方，顺流而下。宽大的甲板上像是站满了人。另外有好多小船在渡船附近划动，漂来漂去，可孩子们却吃不准船上的人在干什么。后来，渡船边突地冒出来一大股白烟，它似闲云一般弥散升腾开来。与此同时，那种沉闷的声音又灌进他们的耳鼓。
Zij sprongen op, ijlden naar den oever, kropen onder het kreupelhout door en staarden over de breede watervlakte. Daar zagen zij de kleine stoomveerboot, zoo wat een uur van de stad op en neder varen. Het dek scheen zwart van menschen. Een aantal schuitjes en roeibootjes dreven om en bij de veerboot, doch de knapen konden niet zien wat de mannen, die er in zaten, uitvoerden. Plotseling rees een wolk van witten rook uit de boot op, voorafgegaan door een harden knal en daarop liet zich het doffe gerommel weder hooren.
“我知道了！”汤姆喊着，“有人淹死了！”
"Ik weet het!" riep Tom uit, "er is iemand verdronken!"
“是这么回事！”哈克说，“去年夏天，比尔·特纳掉到水里时，他们也就这样子的；他们向水面上打炮，这能让落水的人浮到水面上来。对，他们还用大块面包，灌上水银，放在水面上浮着。无论什么地方有人落人，面包就会径直漂过去，停在出事的地方。”
"Daar heb je het," zeide Huck; "dat hebben ze van den zomer ook gedaan, toen Bill Tanner verdronken is. Toen schoten zij ook een kanon op het water af, omdat dan het lijk gewoonlijk komt bovendrijven. Ja, en soms nemen zij brooden en doen daar kwikzilver in en laten ze dan drijven, en die brooden dobberen naar den persoon die verdronken is toe en houden daar stil."
“对，我也听人讲过这事，”乔说，“不知道是什么使面包那么灵。”
"Daar heb ik ook wel van gehoord," zeide Joe, "maar ik zou wel eens willen weten, hoe het brood dan blijft stilstaan."
“哦，大概不是面包自身有那么灵，”汤姆说，“我估计多半是人们事先对它念了咒语。”
"O," zeide Tom, "dat ligt niet zoozeer aan het brood, als wel aan de woorden, die er bij gesproken worden, eer zij het te water laten."
“他们可不念什么咒语呀，”哈克说，“我亲眼所见，他们不念咒语。”
"Maar zij zeggen er niets bij," zeide Huck. "Ik zelf ben er bij geweest, toen zij het deden, en zij spraken geen woord."
“唉，那就怪了，”汤姆说，“不过也许他们只是在心里默念。他们肯定念咒，这是明摆着的。”
"Wel, dat is grappig," zeide Tom. "Maar het is toch zeker, dat zij er iets bij denken. Dat spreekt vanzelf, dat weet iedereen."
另外，两个孩子认为面包无知无觉，如果没有人给它念咒语，它去干这么重大的事情，决不会干得那么出色。所以他们同意汤姆说的有道理。
De andere jongens stemden toe, dat voor die bewering van Tom veel te zeggen was, omdat een redelooze klomp brood, die niet in tooverformulieren onderricht was, niet verwacht kon worden, als een met rede begaafd wezen te handelen, wanneer hij zulk een ernstig werk te verrichten had.
“哎呀，现在要是我也在现场就好了。”乔说。
"Sapperloot, ik wou dat ik er bij was," zeide Joe.
“我也这么想，”哈克说。“我情愿拿很多东西来换，让人家告诉我是谁被淹死了。”
"Ik ook," zeide Huck; "en ik zou goud geven, als ik wist wie het is."
几个孩子仍在那儿听着，看着。突然一个念头在汤姆脑海里一闪，他恍然大悟地喊道：
De knapen bleven luisteren en de boot bespieden. Op eens kreeg Tom eene ingeving en riep uit:
“伙伴们，我晓得是谁淹死了——就是咱们呀！”
"Jongens, ik weet al wie er verdronken is! Wij zijn het."
他们立刻觉得自己宛然成了英雄。这可是个可喜可贺的胜利。由此可见还有人惦记他们，有人哀悼他们，有人为他们伤心断肠，有人为他们痛哭流涕。那些人一想到自己曾经对这几个失踪的苦孩子怎么怎么不好，良心上就会受到谴责，就会愧疚不已，可是悔之晚矣。顶顶重要的是，全镇子的男女老少一定都在谈论这几个淹死的人，而别的孩子见他们如此声名显赫，既羡慕又忌妒。这真不赖。一句话，海盗当得值！
In een oogenblik waren zij helden geworden. Zij hadden een schitterende zege behaald, want zij werden gemist en betreurd. Harten waren om hunnentwil gebroken, tranen over hen geschreid, gewetens aan het knagen gebracht en verdriet en berouw gevoeld. En wat nog het heerlijkste was van alles, zij waren het onderwerp van gesprek van de gansche stad en werden dientengevolge door al de jongens benijd. Dit was verrukkelijk. Nu was het toch wel de moeite waard om zeeroover te worden.
天色向晚，渡船又回到镇口摆渡去了，其余的小船也不见了。海盗们也回到了宿营地。他们想到自己新得的荣耀，想到给镇里人惹的响当当的麻烦，感到心满意足高兴极了。他们捉了鱼，做了晚饭吃罢后，就猜想起镇里人会怎么想他们，会怎么说；想象着人们为他们心急火燎的情形，心里十分满意——当然这是他们自己的感觉。可是，当茫茫夜色罩住大地，他们就渐渐停止了谈话，坐在那里，望着火堆，心不在焉。这会儿，兴奋劲儿过去了，汤姆和乔不由自主地想起了家里的某些人对这样过火的玩笑决不会像他们那样觉得开心。一阵恐惧袭上心头。他们不安起来，心情沉重，情不自禁地叹了一两口气。后来乔胆怯地抹着弯儿试探另外两个海盗的意思，想知道他们对回到文明世界去抱什么态度——不过不是马上就回去，只是——
Tegen licht en donker voer de veerboot naar hare gewone ankerplaats terug en verdwenen de schuitjes. De zeeroovers keerden weder naar hun kamp en jubelden van vreugde over hunne fonkelnieuwe grootheid en de onrust, die zij hadden doen ontstaan. Er werd weder visch gevangen en gebakken, en toen deze verorberd was, ging men zich in gissingen verdiepen, omtrent de geruchten, die er te St. Petersburg over hen zouden verspreid worden; en de schilderijen, die zij over den algemeenen rouw ophingen, gaven van hun standpunt gezien, reden tot tevredenheid. Doch naarmate de schaduwen van den nacht hen bedekten, werden de knapen stiller en zij eindigden met in het vuur te staren, terwijl hunne gedachten blijkbaar elders verwijlden. De opgewondenheid was voorbij en Tom en Joe konden het denkbeeld niet verzetten, dat er te huis personen waren, die niet zooveel plezier in deze grap hadden als zij. Zij begonnen zich angstig te maken en ongelukkig te gevoelen en onverhoeds ontsnapte hun een paar malen een zware zucht. Eindelijk waagde Joe het, beschroomd te vragen, wat de anderen er van zouden denken, als zij weder tot de beschaving terugkeerden,--nu niet--maar...
汤姆奚落了他一番，给他兜头泼了瓢冷水。尚未加盟的哈克现在站在了汤姆一边。于是那个动摇分子马上为自己“辩护”，极力开脱自己，不想被胆小、想家的毛病损害了自家形象。叛乱总算暂时平定了下来。
Tom beantwoordde die vraag met een spotlach en Huck, die hoogst vrijheidlievend was, hield zich bij Tom en de weifelaar palmde dadelijk in, zeggende, dat hij er niets van gemeend had en dat men volstrekt niet moest denken, dat hij naar huis verlangde. Het oproer was alzoo voor het oogenblik gedempt.
夜色渐深，哈克打起盹来，不久便鼾声大作。乔也跟着进入了梦乡。汤姆用胳膊肘支着头，定睛看着他俩，很长时间，一动不动。最后，他双膝撑地小翼翼地站起来，在草地里和篝火的闪亮处搜寻。他捡起几块半圆形的梧桐树的白色薄皮，仔细看了看，最后选中两块中意的。然后他就在火堆旁跪下，用他那块红砚石在树皮上吃力地写了几个字；他把一块卷起来，放到上衣口袋里，另一块放在乔的帽子里，他把帽子挪远了一点后又在里面放了些被小学生视为无价之宝的东西——一截粉笔；一个橡皮球；三个钓鱼钩和一块叫做“纯水晶球”的石头。然后他就踮着脚尖，非常谨慎地从树林中溜出去，直到后来他认为别人已经听不见他的脚步，就立刻飞脚向沙滩那边直跑过去。
Bij het vallen van den avond begon Huck te dommelen en was kort daarna aan 't snorken. Joe volgde zijn voorbeeld. Tom bleef onbeweeglijk op zijne armen liggen en staarde hem eenige oogenblikken strak aan. Eindelijk stond hij voorzichtig op en ging bij den weerschijn van het flikkerend kampvuur aan het zoeken in het gras. Hij raapte eenige stukjes van den witten bast van een vijgeboom op en koos er twee, die hem naar den zin schenen te zijn. Toen knielde hij bij het vuur neder en schreef met moeite, met een stukje roodkrijt, iets op elk van die beide. Daarna rolde hij er een op, stak dat in den zak van zijn buis en legde het andere in den hoed van Joe, dien hij vlak bij den eigenaar neerzette. Verder vulde hij den hoed met eenige schooljongensschatten van schier onmetelijke waarde, als een stuk wit krijt, een gomlastieken bal, drie vischhaken en een zoogenaamden "echten glazen knikker." Vervolgens sloop hij behoedzaam op de teenen tusschen de boomen weg, totdat hij buiten het gehoor was en liep toen zoo gauw als zijne beenen hem dragen konden, in de richting van de zandbank voort.