暑假即将来临，向来就严厉的老师现在变得比以往任何时候都更加严厉、越发苛刻了，他目的是要全体同学在考试的那一天好好表现一番。他手中的教鞭和戒尺现在很少闲着，至少对那些年龄较小的同学可以这么说。只有最大的男孩子和１８到２０岁的年轻姑娘才不挨打。杜宾斯先生的鞭子打起来特别重。别看他头戴假发，光秃着脑袋，可他刚到中年，身上的肌肉没有一点松弛的迹象。随着“大考”的临近，他的蛮劲渐渐暴露无遗。只要学生出了差错，哪怕是微不足道的小错，他也要乘机发挥，以惩罚学生来获取快感。结果这弄得那些年龄较小的男孩子惶惶不得终日，晚上就盘算着如何进行报复。他们一有空就捣蛋，从不放过任何给老师添乱子的机会。可老师仍然我行我素，不睬他们那一套。要是孩子们成功的话，随之而来的惩罚犹如风卷残云，威风凛凛，总是以孩子们的彻底失败而告终。但他们并不甘心失败，而是聚在一起密谋，最后终于想出了一条妙计，这一定能取得辉煌胜利。他们找到了做招牌人的孩子，先让他发誓保密，然后将他们的秘密计划告诉他，请他帮忙，这真是一拍即合。原来这位老师在他家吃饭，在很多事情上已经得罪了这个孩子。过几天，老师的太太要到乡下去串门，这样他们就能顺利地实施计划。另外，每逢重要日子，老师都要喝得酩酊大醉。那孩子说大考那天晚上，等老师差不多醉倒在椅子上打盹的时候，他就“乘机下手”，然后再伺机弄醒他，催他快到学校去。
De vacantie begon te naderen. De altijd strenge schoolmeester werd strenger en veeleischender dan ooit, en scheen het er op gezet te hebben, op den "examendag" met de scholieren te pronken. Zijn roede en plak waren thans zelden werkeloos, ten minste onder de kleinere leerlingen. De grootste jongens en de dames van zestien en zeventien jaren hadden het geluk de roede ontwassen te zijn. De zweepslagen van meester Dobbins waren voorwaar niet kinderachtig, want ofschoon hij onder zijn pruik een geheel kaal en glimmend hoofd verborg, bezaten zijne spieren nog haar volle kracht. Naarmate de groote dag naderde scheen al wat er van den dwingeland in hem was, naar boven te komen, en 't was alsof hij er een wreed behagen in schepte, de scholieren voor de geringste tekortkomingen te straffen. Het gevolg daarvan was, dat de kleineren onder zijne leerlingen overdag zwoegden onder angst en smart en bij nacht zonnen op wraak. Zij lieten dan ook geene gelegenheid om den meester een poets te spelen, ongebruikt voorbijgaan. Ongelukkig was hij voortdurend op zijn hoede. De vergelding, die op elke zegepraal hunner wraakzucht volgde, was zoo vreeselijk, dat de knapen doorgaans met blauwe plekken op het lijf het veld ruimden. Eindelijk werd er een plan beraamd, dat eene schitterende overwinning beloofde. De verversjongen werd in het komplot opgenomen, met hunne ontwerpen bekend gemaakt en zijne hulp ingeroepen. Die verversjongen had zijn eigen redenen om tot het verbond toe te treden, want de meester woonde op kamers bij zijn vader en had den knaap reden te over gegeven om hem te haten. De vrouw van den meester zou een paar dagen uit de stad gaan en er bestond dus geen vrees, dat van dien kant een spaak in 't wiel zou gestoken worden. De meester had de gewoonte om zich voor de examens en andere groote plechtigheden voor te bereiden, door zich een een roes aan te drinken, en de verversjongen beloofde, dat, wanneer de onderwijzer op den avond van het examen weer boven zijn bier was en in zijn stoel lag te dommelen, hij "het dingetje wel klaar zou spelen." Hij zou hem dan zoo laat mogelijk wakker maken, omdat hij alleen maar tijd zou hebben om in vliegende vaart naar school te ijlen.
到了预定的时间，晚上８点钟，那个有趣的时刻终于来临了。 教室里灯火辉煌，挂着花环和彩带，彩带上扎着叶子和花朵。在高高的讲台上，老师像皇帝一样坐在那把大椅子里，身后就是黑板。还好他看上去不像大醉的样子。他前面有六排长凳，上面坐着镇上的要人。两边又各有三排长凳，坐的是学生家长。左前方，家长座位后面临时搭起了一个大讲台，参加晚上考试的考生全都坐在这里。一排排的小男孩被家长打扮得过了头，个个被洗得干干净净，穿得整整齐齐，让人觉得都有点不舒服。接着的是一排排大男孩，显得有些腼腆和呆板。再瞧那些小女孩和大姑娘，她们一身素装，洁白耀眼，个个穿着细麻软布做的衣服，头上插着许多装饰品，有鲜花，有粉红和蓝色相间的发带，还有老祖母传下来的各种小装饰物。她们露着胳膊站在那里，尤其显得有些局促不安。 那些没有考试任务的学生都散坐在教室里别的地方。
Toen de volheid der tijden gekomen was, greep het belangwekkende feit plaats. Om acht uren in den avond was het schoollokaal schitterend verlicht en met kransen en festoenen van bloemen en loofwerk versierd. De soezerige, halfdronken meester troonde in zijn leuningstoel, op eene opzettelijk daartoe vervaardigde verhevenheid, met het schrijfbord achter zich. Drie rijen met zitbanken en zes rijen in het front waren bezet door de waardigheidsbekleders van het stadje en de ouders der leerlingen. Links van den meester, achter de zitplaatsen der burgerij, was een hoog getimmerte gemaakt, waarop de in hun beste pak gekleede knaapjes gezeten waren, die proeven van hunne bedrevenheid zouden afleggen. Achter dezen zaten eenige rijen magere, opgeschoten jongens. Daarop volgden de hooge banken met meisjes en jonge dames in katoen en neteldoek, die zich blijkbaar heel voornaam gevoelden met hare bloote armen, haar grootmoeders ouderwetsche kostbaarheden, haar rose en blauwe strikken en haar bloemen in het haar. Verder was het lokaal opgevuld met toeschouwers en scholieren.
考试开始了。一个年龄小的男孩站起来按事先准备好的说：“大家可能没有想到，像我这年龄的孩子会到讲台上来当众演讲。”等等诸如此类的话。他边说边十分吃力地比划着，动作虽然准确，但却很生硬，生硬得像出了点故障的机器一般。他机械地鞠躬退场，获得了全场一阵热烈的鼓掌。
De oefeningen begonnen. Een heel klein jongetje stond op en bracht doodverlegen de van buiten geleerde woorden uit:
"Mijne hoorders,
"Gij hadt zeker niet verwacht iemand van mijn leeftijd het spreekgestoelte te zien beklimmen, om in het openbaar het woord te voeren, enz.". En de knaap deed zijne woorden vergezeld gaan van overdreven juiste en krampachtige bewegingen, die aan een machine deden denken, die van de wijs is. Hij bracht het er, ofschoon in duizend angsten, heelhuids af en werd verbazend toegejuicht, toen hij zijne gekunstelde buiging maakte en het tooneel verliet.
一个小女孩脸通红口齿不清地背诵了“玛丽有只小羊羔”等，然后十分认真地行了个屈膝礼。在博得了大家的一阵掌声后，她红着脸，高兴地坐了下来。
Een klein bedeesd meisje lispelde het versje: "Marietje had een lammetje, enz.," maakte eene medelijdenswekkende dienares, kreeg haar voegzaam deel toejuichingen en ging blozend en voldaan weer zitten.
汤姆·索亚十分自信地走上前去，背起了那千古名篇《不自由，毋宁死》。他慷慨陈词，不时还大幅度地做着手势， 可背着背着中途就接不上了。怯场症像魔鬼一样攫住了他，他两腿发颤，似乎有窒息之感。所有在场的人确实替他捏了把汗，可没人吭一声，这让他觉得比同情他更难受。到后来，老师皱起了眉头，汤姆这下全完了。他结结巴巴要往下背诵，可过了一会，便好像只斗败的公鸡一样溜下场去。台下的人想鼓一两掌，可掌声刚起就消失了。
Tom Sawyer trad voorwaarts met gemaakt zelfvertrouwen en wond zich met prachtig nagebootste en allerzotste gebaren op tot het onsterfelijke: "Geef mij de vrijheid, of geef mij den dood!"--doch werd in het midden door een akelige tooneelvrees bevangen. Zijne knieën knikten en hij dreigde in zijne woorden te stikken. Wel is waar wekte hij zichtbaar het medelijden en de sympathie van de toehoorders, maar zij hielden zich doodstil, en dat zwijgen van het publiek was erger dan medegevoel. Tot overmaat van smart fronste de meester zijne wenkbrauwen. Tom spande nogmaals alle krachten in, doch zag zich verplicht verslagen af te treden. Voor een oogenblik kwam er eene zwakke poging om te applaudisseeren, doch zij werd in hare wording gesmoord.
随后有人背诵了“那个男孩子站在燃烧的甲板上”，“亚述人走来了”等一些名篇。接下来的是朗读表演和拼写比赛。寥寥数人的拉丁语班背诵时显得无比自豪。最后晚上的黄金节目终于到了——姑娘们自己的“独创大作”。大家一个接一个走上前站在讲台边，等清完嗓子就拿出稿子（用鲜艳的缎带扎着）念起来。她们个个念得有声有色，十分卖力让人都觉得有点不自然。文章的主题都是她们的母亲和祖母们在同样场合下早已发挥过的。毫无疑问，由此可以追溯到十字军时代她们家族的母系祖先们，人人都用过这类主题，《友情论》就是其中之一。另外还有《昔日重来》、《历史上的宗教》、《梦境》、《文化的优点》、《政体比照论》、《伤感》、《孝道》、《心愿》等等。
Daarop volgde: "De knaap stond op het brandende dek;" toen: "De Assyriërs zakten den stroom af;" en andere juweeltjes voor de declamatiekunst. Toen had men de leesoefeningen en een kampstrijd in het spellen. De schraal bezette klasse der Latinisten bracht het er met haar voordracht schitterend af. Het eerste bedrijf was naar behooren afgeloopen en nu volgde de "zelfgemaakte" opstellen van de jonge dames, die elk op hare beurt op de verhevenheid stapten, kuchten, haar handschrift, dat met een keurig lintje was vastgemaakt, in de hand hielden en begonnen te lezen. De onderwerpen waren dezelfde, waarmede bij dergelijke gelegenheden hare moeders, hare grootmoeders en ongetwijfeld al de voorouders in de vrouwelijke linie geschitterd hadden. Daar was er een over de "Vriendschap," en verder; "Herinnering aan vroegere dagen," "Godsdienst in de geschiedenis," "Het land der droomen," "De voordeelen der beschaving;" "Het verschil en de overeenkomst van de onderscheidene staatsvormen," "Droefgeestigheid," "Kinderliefde," "Hartstochten," enz. enz.
这类文章的共同特点有三个：一是无病呻吟，故作悲伤；二是堆砌词语，滥用华丽词藻；三是特别偏爱一些陈词滥调。此外，这些文章有个显著特点，也是它们的败笔之处：就是每篇文章的结尾都有一段根深蒂固的说教词，好像断尾巴的狗一样，令人难受。她们的“独创大作”不管涉及到什么内容，她们都绞尽脑汁，千方百计让人思索以便获得道德或宗教上的启示。在众目睽睽之下，这种说教虽然给人以假话的感觉，但这种风气还是消除不了，时至今日依然如故。也许只要世界存在一天，这种毫无诚意的说教就永远消灭不了。在这个国度里，有哪所学校的女生不觉得非在文章的结尾加上一段说教词不可呢？更有意思的是你会发现越是不守规矩、不太信仰宗教的那些女孩，她们的文章写的就越长、越虔诚。
Een hoofdgebrek van al deze opstellen was eene zorgvuldig gekweekte droefgeestigheid en een kwistige overvloed van mooie woorden. In sommigen was een merkbare neiging om modewoorden er met de haren bij te sleepen, zoo dikwijls zelfs, dat zij geheel afgezaagd werden. En dan was er eene bijzonderheid, welke ze alle kenmerkte en bedierf,--namelijk de onuitstaanbare zedepreek, die zijn gebrekkelijken staart aan het eind van elk opstel deed kwispelen. Welk ook het onderwerp mocht wezen, er werd altijd een hersens folterende poging gedaan om er op de een of andere wijze iets in te lasschen waarop het zedelijk en godsdienstig gemoed met stichting kon nederzien. Niettegenstaande de ergerlijke onoprechtheid, die het publiek uit dergelijke zedepreken tegenblonk, werden zij niet afgeschaft. En zij zijn dat nog niet en zullen het waarschijnlijk nooit worden, zoolang de wereld zal bestaan. Er is geen school in gansch Amerika, waar de jonge dames zich niet verplicht gevoelen hare opstellen met een preek te eindigen; en het zijn doorgaans de lichtzinnigste en minst godsdienstige meisjes, die de mooiste preken maken. Maar genoeg hiervan. De waarheid wil niet altijd gezegd zijn. Laat ons daarom tot het examen terugkeeren.
得了，忠言逆耳，不说这些了。我们再接着讲“大考”的情况。朗读的第一篇文章的题目是《难道这就是生活吗？》。下面摘录一段“以飨”读者。
Het eerste opstel, dat voorgelezen werd, droeg tot opschrift: "Is dit nu het leven?" De lezer zal mij wel willen vergunnen er een uittreksel van mede te deelen. Het luidde ongeveer aldus:
飞舞驰骋的想象描绘出一幅幅玫瑰色欢乐的场景。 时尚的弄潮儿沉溺于纸醉金迷，梦幻中发现自己置身于欢乐的人群，成了众人眼里的明星。她举止优雅，身穿素装长袍，翩翩起舞于欢乐的迷宫。她的眼睛最明亮，她的步伐最轻盈。
"Met welk een verrukking ziet gewoonlijk het jeugdig gemoed niet uit naar een hem wachtend feest! De verbeelding toovert rooskleurige tafereelen van genot. Daar ziet de aanbidster van wereldsche genoegens zich reeds te midden der feestvierende menigte als 'de bewonderde door al de bewonderaars.' Haar bevallige gestalte, in een sneeuwwit kleed gehuld, zweeft rond in den doolhof van den vroolijken dans; haar oog is schitterender, haar tred lichter dan die van de gansche lustige schare.
梦幻美妙，时光如梭，等待她进入天堂的时刻来临了。她的所见犹如被点化一般，似仙女下凡！每到一处，物变景更美。可时隔不久，她发现漂亮的外表徒有虚名： 曾经令她心花怒放的甜言蜜语，现在铮铮刺耳；舞厅变得平淡无奇；她身心憔悴地退出，笃信世俗之乐何以能够慰藉心灵的企求！
"Onder zulke heerlijke droomen glijdt de tijd spoedig voort en weldra is de gelukkige ure daar, waarop zij de Elyseesche velden betreden zal, van welke zij zoo verrukkelijk had gedroomd. Hoe tooverachtig schoon vertoont zich alles aan hare ontvlamde verbeelding! Elk nieuw tooneel wint aan bekoring. Maar na eene wijle ervaart zij, dat onder dat schoon vernis niets dan ijdelheid schuilt. De vleitaal, welke eens haar hart streelde, klinkt haar schril in het oor; de balzaal heeft hare aantrekkelijkheid voor haar verloren en met een verwoeste gezondheid en een verbitterd hart trekt zij zich uit de wereld terug, de overtuiging met zich voerende, dat aardsch genot de ziel, die naar hoogere dingen streeft, niet bevredigen kan."
等等、等等诸如此类的话，朗读中，人群里爆发出一阵满意的嗡嗡声，还不时地突然低声说道：“多么美好！”“真能服人！”“朴实无华！”最后一段布道词特别令人难受，大家都巴不得早点结束。朗读刚完，全场就报以热烈的掌声。
En zoo ging het voort. Van tijd tot deed zich onder het lezen een gegons van bijvalsbetuigingen hooren, vergezeld van fluisterende uitroepen, als: "Hoe lief! Hoe welsprekend! Hoe waar!" enz. enz. En toen het stuk met een ijselijk sombere preek eindigde, volgde er een uitbundige toejuiching.
下一个站起来的是一位身材瘦弱、性格忧郁的女孩，她脸色苍白得引人注目，那是经常服药和消化不良留下的后遗症。她朗颂了一首“诗歌”。这里节选其中两节就可以了：
Vervolgens stond een tenger, droefgeestig meisje op, dat zich door de belangwekkende bleekheid onderscheidde, welke het gevolg is van pillen en indigestie, en droeg een gedicht voor, waarvan ik u twee coupletten zal mededeelen:
密苏里少女告别阿拉巴马
再见，阿拉巴马！我爱你笃深， 离别虽短暂，难舍又难分！ 想到你，往事历历燃胸间， 爱怜又悲伤。 曾记否，万花丛中留下我的足迹， 德拉波斯溪旁有我朗朗的读书声； 我听过德达西的流水犹如万马奔腾， 我见过库萨山巅晨曦的分娩。
Alabama, vaarwel! Och 'k min U zoo teer!
Toch ga 'k voor een poos van U scheiden!
Maar het denken aan U doet mij 't harte zoo zeer,
Mijn ziel blijft bij U steeds verbeiden.
Uw lommerrijke wouden heb 'k dikwijls doorkruist;
'k Heb gedoold langs Uw liefelijke stroomen;
Gehoord hoe uw water bij stormwinden bruist
En bewonderend Aurora zien komen.
我心系百事，无悔无怨， 含泪回首，心平气缓。 我告别的是我熟悉的地方， 见我叹息的也不是异乡他客； 来到该州，我宾至如归， 可如今我将远离高山大谷。 亲爱的阿拉巴马，一旦我心灰意冷， 那时，我真的告别人寰。
在场的人没有几个理解她“真的告别人寰”的含义，不过这首诗还是令人满意的。
De tranen die 'k schrei, o! ik schaam ze mij niet,
Geen blos dekt mijne vochtige wangen;
Niet vreemd is mij 't land, dat mijn aandoening ziet,
't Is een vriend waar mijn ziel aan blijft hangen.
Een meer hartelijke ontvangst vond ik nergens, o neen!
Dan bij U, wien 'k mijn land wel mag heeten;
En mijn hoofd en mijn hart moest wel koud zijn als steen,
Alabama, als het U kon vergeten!"
Er waren er slechts zeer weinigen, die wisten wat het woord "Aurora" beteekende, doch het gedicht viel niettemin zeer in den smaak.
接着又上来一位姑娘。她黑眼睛、黑头发连皮肤也黝黑。上来后，她稍作停顿，这一停顿令人难忘。随后她一副痛苦不堪的样子，用庄严而又有节奏的语调开始念起来。
Daarop verscheen een jonge dame met een donkere gelaatskleur, donkere oogen en donker haar, die een indrukwekkend oogenblik pauseerde, haar best deed om haar gelaat eene tragische uitdrukking te geven en toen op afgemeten toon begon:
一个梦想
夜色深沉，狂风肆虐，暴雨倾盆。老天爷高高在上，四周无半点星辰闪烁；炸雷滚滚，满天轰鸣，震耳欲聋。 愤怒的闪电穿过乌云，划破夜空，大有吞噬富兰克林之感。这位杰出的科学家在闪电交织的时候勇敢地放飞风筝以测电能。大风也平地而起，以助雷电群起而攻之，场面更加荒凉无比。
"Zwart en stormachtig was de nacht. Om den hemeltroon flikkerde een enkele ster, doch zware donderslagen trilden aanhoudend door het zwerk, terwijl de vreeselijke bliksem gramstorig door de onbewolkte hemelzalen dartelde, alsof hij de macht bespotte, welke de beroemde Franklin zich over zijne verschrikkingen had aangematigd! Zelfs de onstuimige winden kwamen eendrachtig uit hunne geheimzinnige woonplaatsen te voorschijn en bulderden in het rond, begeerig naar 't scheen, om de woestheid van het tooneel door hunne hulp te verhoogen.
如此时刻，如此黑暗阴沉，我心生慈悲为众生哀叹。
"Op zulk een tijdstip, zoo duister, zoo droevig, zuchtte mijn hart naar menschelijk medegevoel,--maar in plaats daarvan,
“我最亲爱的朋友、老师、我的安慰者和向导—— 我的悲伤中的快乐，我随着欢乐而来的福，”来到我身边。 她像浪漫的年轻画家画的伊甸园里的仙女一般，漫步在阳光下，一个朴实无华巧夺天工的绝代佳人。她步履轻盈来去无声无息。要不是她也和别的仙女一样轻抚人间，令人神奇为之震颤，她会像浮云一般让人不知不觉，消失得无影无踪。她指着外面酣战的狂风暴雨要人们想想它们各象征着什么，这时她脸上莫名其妙地顿生愁云，犹如寒冬腊月里的天气令人颤栗。
Mijn dierbaarste vriendin, mijn gids en mijn geleide, Mijn vreugde bij mijn smart, stondt ge eensklaps aan mijn zijde! "Zij bewoog zich voort als een van die liefelijke wezens, welke de romantische jeugd zich op de zonnige paden van het Eden der verbeelding, voor den geest toovert,--een koningin der schoonheid, zonder versierselen, maar getooid met hare alles overtreffende bekoorlijkheid. Haar tred was zoo licht, dat het oor hare nadering niet vernam, en indien hare bezielde aanraking niet eene magische trilling had doen ontstaan, zou zij ongemerkt, ongezocht voorbijgegleden zijn. Een zonderlinge droefheid zetelde op hare gelaatstrekken, als ijzige tranen op Decembers winterkleed, toen zij naar de strijdende elementen daar buiten wees en mij verzocht de beide wezens, die daar werden voorgesteld, te aanschouwen."
令人可怕的描述差不多用了十页稿纸，结尾仍是一段说教词，把非长老会的教徒说得一点希望都没有，这篇文章因此而获得了头奖，被认为是当天晚上最优秀的作文。镇长在颁奖时，发表了一番热情洋溢的讲话。他说这篇文章是他平生以来听到的“最美”的文章，连大演说家丹尼尔·韦伯斯特听了也会感到骄傲的。
Deze nachtmerrie omvatte tien bladzijden schrifts en sloot met een preek, wanhopig akelig voor de Anti-Presbyterianen, doch die den eersten prijs behaalde en als de schoonste proeve van den avond werd beschouwd. De burgemeester van St. Petersburg hield onder het overreiken van den prijs aan haar, die hem behaald had, eene schitterende redevoering, in welke hij betuigde, dat dit de welsprekendste rede was, die zijne ooren ooit gehoord hadden en dat Daniel Webster zelfs er trotsch op had kunnen zijn.
顺便说一下，有些人过多使用“美好”两个字，爱把人生的经历比喻成“人生的一页”，这样的文章像平常一样出现了很多。
In het voorbijgaan moet gezegd worden, dat de opstellen, welke overvloeiden van het woord "heerlijk" als ook van de vergelijking "menschelijke ondervinding," met "een bladzijde uit het leven," het gemiddeld aantal overtrof.
那位老师这时醉得几乎是一副和蔼可亲的样子。他推开椅子，背对着观众，开始在黑板上画美国地图，为考地理课作准备。可他的手不听使唤，结果把图画得不象样，引得大家暗地里忍俊不禁。他心里清楚大家在笑他画得不好，于是就着手修改。他擦去一些线，然后又画上，结果画得比原来的还差，大家更加肆无忌惮地笑话他。他孤注一掷，大有泰山压顶不弯腰之势，全身心地投入，准备把地图画好。他觉得大家全都盯着他看，想象着自己终于画成了一幅像样的美国图，可是下面的笑声还是不断传来，并且明显地越来越大。原来他头顶上是个阁楼，阁楼的天窗正对着老师的头顶。一只腰部系着绳子的猫从上面悬空而下，它的头和嘴被破布扎上了，出不了声。在下降的过程中，猫向上翘起身子用爪抓住绳子，然后在空中乱舞一通后向下悠来。大家的笑声越来越大。猫离那个专心作画的老师头部只有六英寸远。越来越近，越来越低，猫终于在绝望中一下子抓住了老师的假发。随即那猫连同假发一下子又窜回阁楼。老师的秃头光彩四射，因为那个做招牌人的孩子已经给他头上上了一层光。
Thans schoof de meester, opgewonden tot aan luidruchtigheid toe, zijn stoel op zijde, ging met den rug naar het publiek staan en begon zijne aardrijkskundige lessen door op het bord eene kaart van Amerika te teekenen. Doch hij maakte met zijne onvaste hand een figuur--en er werd een onderdrukt gelach in de school gehoord. Hij wist wat er aan haperde en deed zijn best om de fout te herstellen, veegde enkele lijnen met de spons uit en maakte weder nieuwe. Helaas! zij werden hoe langer hoe slechter en het gegiegel werd luider. Hij wijdde zijn gansche aandacht aan het werk, alsof hij besloten had zich niet door het publiek uit het veld te laten slaan. Hij voelde, dat aller oogen op hem gevestigd waren, en verbeeldde zich dat het beter ging. En toch hield het gegiegel aan, ja, het vermeerderde blijkbaar. En daartoe was wel reden. Boven zijn hoofd was een vliering met een luik, en uit dat luik, kwam een kat te voorschijn, welke men een touw om de achterpooten gehecht had. Die kat had een doekje om den kop en de kaken gebonden, on haar het miauwen te beletten. Terwijl zij langzaam naar beneden sukkelde, kromde zij zich naar alle kanten, sloeg hare klauwen om het touw, schommelde vervolgens naar de laagte en krabde tegen de ontastbare lucht. Het gegiegel werd erger en erger: de kat was omstreeks zes duim van des soezerigen meesters hoofd. Nog een weinig later en zij greep met hare klauwen wanhopig naar des meesters pruik, klemde zich daaraan vast en werd een oogenblik later weder tot de vliering opgetrokken, met haar zegeteeken tusschen de pooten. En welk een lichtgloed verspreidde zich toen van des meesters hoofd. Immers de verversjongen had dat lichaamsdeel met verguldsel besmeerd.
考试就此结束，孩子们报了仇，假期来临了。
Met dit tooneel werd de vergadering gesloten. De jongens waren gewroken en de vacantie was begonnen.